İçrek Söyleşi

Oku dedi tanrı oku ve öğren
Olmak ve olmamak senin elinde
Aldıkların kadar verebilirsen
Daha ne istersin şu yeryüzünde

Büyürsün katedip tüm yollarını
Hafızanda kalsın bu yüce emir
Karanlık bir kışa gömüp kahrını
Sonsuz vuslatının zamanı gelir

Böyle dedi bana gece ihtiyar
Rüyamda hayatı çözememişken
Ne kadar gezsem de ben diyar diyar
Dönüp dolaştığım tuhaf bir eksen

Rüyamdaki sırrı sordum kendime
Dedim nedir ömrün muhasebesi
Ak sakallı dede düştü zihnime
Anımsattı bana o bilmeceyi

Bir bilmece ki bu gizi kendinde
Büyülü bir tılsım koca hengame
Çözenler eriyor buzul çöllerde
Yanmak kolay değil hem bile bile

Bu bir balad değil bir cağ yangını
Ateşin dansı var sonsuz boşlukta
Yok et düşünceni koyver kaygını
Ne kadar istersin düşsün payına?

Bohem bir zamanda geldim kendime
Kahıra kahırda koydum ben tacı
Akrep yılan çıyan dolmuş çevreme
Beynime örülen örümcek ağı

Maddenin sırrı ne, kimdir mucidi?
Elektron, nötron ve de proton
Atomlarda bitmez, dinmez senfoni
Kuarklarca bir yük, ölçülmeyen ton

Zamanın seyrine kim olur mani?
Mevsimlerdeki fark kimin eseri?
Güney yaşar iken sıcak günleri
Kim üşütür soğuklarda kuzeyi?

Çiçekte böcekte bir garip uyum
İhtiyacı yoktur bize doğanın
Bir şey anlatmalı bize bu durum
Kıymeti bilinsin tüm canlıların

Ayırdına vardım ben bu bilmenin
Esrik bir hayatta hüküm sürerken
Muazzam bir anda ulvi dengenin
Gerçekleri tek tek şekillenirken

Bir Vivaldi sesi kulaklarımda
Beynimin içinde garip şekiller
Sözcük sözcük imge parmaklarımda
Gözümün önünde sönük fikirler

Her fikir ruhumda bir yara açar
Bulamam bir çare çok arasam da
Ölmüş bir hastaya ilaç ne yazar
Aşk kırmızı şaraptır anılarımda

O şarabın dökülüşünü çizdim
Sabırlı kadının kirli tenine
Çağla gözlerinde gizemi sezdim
Aşk ne diye sordum kendi kendime

Sanatçı tanrının bir resmidir aşk
En sıcak renklerle çizdi kendinden
Acıyla karılan bir ara renk aşk
Sevgi fırçasının her darbesinden