İçsel 2

sesimi al
onlarca bilmiyorum
sizlerce bilmediğim gibi

karşı duvarın tavanında asılı olan
bir gözü içeride bir gözü dışarıda
sen gibi şanslı değil sizler
bak zeminin üzerine uzanana
hepimizi çekmek zorunda

kulaklarımı da al
anlattıklarınızı duyamıyorum
anlatmıyorsanız sustuğumda neden uğulduyor
bu boşluk

bir bilen olsa
öğretse
neden bilmeyi isterim sizi
neden böğrümü inceden bir sızı kaplar
sizle baş başa kalınca
sahi sızı da sizden mi

kül rengi gök
ışıldayan kar sizden mi
kar mesela
arada göz kırpıyor
sonrası sessizlik

bozkırlarca çoğalan ayaz
kumsalsız toprakta kabaran su
bu çağıltı
onlar da sizden mi

gözlerimi de al
zulmü eden zalimlerin tasviri var yüzümde
aynalar gösterir gözlerime

en çok da yüreğimi al
sizleri bizler dışındaki onları
kalpsiz sandığım için
bizdenlerin çektirdiği acılarla
nasıl girerim toğrağa

sonra bizceyi de al
karşılıklı susalım dört duvar arasında
belki birgün tüm sınıfları da alanlar
kaldıranlar olur
varlık-sız oluruz
anlaşırız en varından