İçteki Mumyalar

satılmışlığın
haddi hesabı yok,
çöreklenmişler karanlığa..
içinde
ki
mumyalar
öperlerken gölgelerini..

zaman
tıklıyor geriye
mazide saplanmışlığın
karnı da
aç..

bilmiyorlar
ki
kokuyor nefesleri
iğrençliğinin
yüzü
maskeli..

can
kıymetsiz,
ruhlar el pençe durmuş
safsatalara..

yönsüz
çapsız
mekanı
güyalarda..

süslüyor
çelişkiler
içinden çıkılmazlıkları
zaten
niyeti yok
gibi
şurda dursun
üstünden gelmek
işlerine geliyor
olduğu gibi..

cepler delik
vicdan kayıp
koydukça üstüne
koyuyorlar..
tatmışlar bir kere
kalmasın damaklarında
en iyi ortam
karanlıkta zindan
ne göz görür
ne de
iman...

(Berlin,22.09.2014)