İçten İçe Sen

soluk soluğa aşkla uyandım dünyaya;
ne az sevebildim, ne de vazgeçebildim senden.
Kalbimi söküp sahip olandın sen,
acıtarak gönlüme güç verdin ama asla pes etmedim.
saf gönlümü berrak sulara emanet ettim,
aşkımdan mavilik doğdu dünyaya.
rüzgar kadar sevince seni döndüm zamanla kora
ama asla gönlümde yanan alevi dindiremedim.
duacının kutsal sözlerinden dökülen keramet oldum
tanrının günaha dönüşen mabedinde.
Sevgiliye döndüm yalnızlıkta;
şarap kadar kendim sarhoş oldum her aldığım nefeste.
içten içeydin sen bende
içten içe ta.. benden öte.
huzurun bittiği yerde izlerini sürdüm
eşsiz aşkının yürek hoplatan özgürlüğüyle varolabilmek için...
diz çökmüş hatıralar zamanın önünde
gücüm olmasa bile seni aramaya değerdi.
şimdi sen konuş gölgeler lordu
karanlıktan ne medet umdun ve neden siyahlara büründün.
oysa ki ben siyahtayken sen beyaz olmalıydın...
hoşgeldin yeniden bildiğin kırlara ait olduğun hersey seni bekledi buralarda..
sensiz batırsamda güneşi sensiz doğmadım dünyaya.