İdam Mahkumu
Aklım mı, fikrim mi, bilgim mi kıt ki,
Yapmk istmediğim şeyleri yaptım.
Söylemle eylemim o kadar zıt ki,
İyiyi kötüyü iç içe kattım.
Her zaman şaşırdım sağımla solu,
Ömrüm istikrarsız zikzakla doldu,
Tayin edemedim gittiğim yolu,
Doğru zan ederek eğriye saptım.
Hanki kutsalları kirlettim ki ben,
Mukaddes azapla acıyor bu ten,
Ne nefsim huzurlu, ne de ruhum şen,
Beladan kaçtıkça belaya çattım.
Dün başka biriydim, bu gün başkayım,
Şifasız derdim var, emsiz hastayım,
Şu garip halime kara yastayım,
Çareyi çaresiz olana sattım.
Ne akıllı yapar, ne de bir deli,
İlahi sevgiydi bunun bedeli,
Kara Leyla beni mecnun edeli,
Çamurdan kurtuldum, çöllere battım.
İdama mahkumdur bende her organ,
Korkularım cellat, çilemse urgan,
Yeryüzü yatağım, gökyüzü yorgan,
Her gün darağacı dibinde yattım.
Bilirim ki çoktan kırıldı kalem,
Yaralı halime gülüyor âlem,
Pulsuzdur dilekçem, Hakka havalem,
Altına kanımla imzamı attım.
26.08.2012
Acı veren dayanamaz bilse de Her zerreme zehir gibi gelse de Ağyar ağladıkça bana gülse de Vazgeçmem acıdan, acıyı tattım.
Aziz Ağabeyim, Muhterem Üstad nefis bir şiir. Özden süzüldüğü, közden yüzüldüğü belli. Yüreğine, hislerine sağlık.
Hepimizin ömür süreci içindeki geçişleri harika bir biçimde kaleme almışsınız üstadım kutlarım..