İhanet

?Bir sevgilinin dudakları kadar kırmızıydı ,
İhanetine bıraktığım gözyaşlarım.. ?


Ben,
Ağır sevdalara hüküm giymiş,
Mahkum rollerine terkedildim.
Dört duvar arası zindan gecelerime,
Hiçbir sevdam ışık olamadı,
Ve
Dar ağacında salllandıramadım,
Vurgun saatlerimi...



Biz,
Ne bir çocuk gülüşünde yaşayabildik sevdamızı,
Ne de koca bir çınarın gövdesine yazabildik adımızı.
Biz seninle iki zıt kutupta yol aldık,
Ben üşürken,
Sen teninin sıcaklığında ısıtamadın yüreğimi,
Ve
Karanlığına haps ettin gözyaşlarımı.
Mutluluk sadece dilimize yapışmış,
Fakir bir kelimeydi oysa,
Bunu yüreğimde ki,
İhanetinin izlerini gördükçe farkediyorum.
Oysa,
Yokluğunda yaktığım,
Yürek yangınlarının bir anlamı vardı,
Sen,
Yabancı bir tenle aynı rüyayı paylaşmaya hazırken,
Ben,
Papatyalardan tuttuğum fallarda,
Seni sevmelere bir mutluluk çiziyordum.
Ne kadar da yalanmış sevmeler,
Lal olmak istiyorum,
Ki sana nefret dolusu kelimelerimi kusmamak için,
Her fırsatta bıraktığın hançer yaralarına,
Tuz bastırıyorum,
Büyütüyorum sana olan nefretimi,
Gözlerimden okunmasın diye sevmelerim,
Bakamıyorum kimsenin gözlerine.

Sen,
Gerçeğe uzak,
Ama yalanı kendine yar etmiş,
Yüreği acınası bir yalnızlığın mahkumusun bende,
Şimdi,
Sana verdiğim güllerin,
Dikenleri acıtıyor ellerimi...