İhanet Biçtim Gönül Tarlamda

Bu sene görünen o ki,kış erken düşecek,
Hayallerimin,çizgili düşlerimin peşine.

Umudum olan tarlayı,sürmekteyim şimdi,
Son cigaram,güneşten ateş alıyor...
Bu sayede benle beraber yanıyor...
Alın terimde arada bir,kalbime damlıyor.

Düşünceler kasvetli,ele geçiriyor bazen beni
Elimde ki,kara sabana bakar oluyorum hep,
Ne kadar da karasın be dost,tıpkı bahtım gibi.

Bilmem niye,huzur yağmurları da,yağmadı bu sene,
Sevk etti beni...hüzne...derin kedere...

Hasat zamanı gelecek mi,hiç bilmem,
Umudum da kalmadı artık,olmayacak,
Demişler ya yer demir,gök bakır...
Bu tarla da olmazsa gönül,daimi aç kalır.

Gönlümden öncede burada olan...
Tarlanın,sevdalı aşık ruhları...
Size seslenirim,bana yoldaş olun...

Ne ekersen,onu biçersin dememişler mi?
Ben bu sene aşk ektimde,gönül tarlama,
Sonra biçtiğim,ihanet değil miydi?
Şu söylenenin,hani şimdi nerede gerçekliği?

Tek bir dileğim var artık,yalancı dünyadan,
Göç sireni çaldı mı,vaktim geldi mi...
Beni ayırmayın sakın,gönül tarlamdan,
İsimsiz...
Musallasız...
Gömün beni...
Tıpkı,ölmeden gömüldüğüm an gibi...