İhsan

İnsan aklını koyuvermesin.

İhsan, tren raylarında cambaz.

Tren gelir kaçmaz.

Karanlık çöker korkar.

İhsan, uygar ve medeni.

Cebi delik.

Düşer şehrin paça aşağı.

Kaderine sığınır.

Kaderine denk kapıları çalar.

İhsan, insanlık için mi?

İnsanlık, ihsan için mi?

Sorgular.

Canı çekilir medeniyetin,

Uygarlık dökülür.

Ucuzluk.

Tuzlukta tuz yok.

Tuz bulaşığı hayat.

Eşyayı korsun giysilerini asarsın.

İnsanı da uykusuna.

İhsanı kim düşünür İhsan’dan başka.

Kendini kor bir otelin odasında

İnsanların arasına.

Tanrısı aklına geldi kendisini unuttu.

İnsanlığı sorgulamaya başladı.

Uygarlığı yıkıp medeniyeti çiğnedi.

Bitten çekindi.

Kanı canı çekildi.

İhsan ve bit bir arada işte.

Hadi kanını emen bitten geçin.

Yoksa ayılar senden geçinir.

İhsanın derdi neydi insanlık.

İnsanlık derdi olan İhsan,

Milletle papaz, devletle çatışır.

Karakola düşer.

Karakol duvar yazılarına esir.

Dilekçe düşmüş.

Mağara duvarına döşenmiş yasalar.

Kendini bırakıp tanrıyı düşünürsen yalnız.

Tanrını da alırlar elinden.

Bir dinci bir dilenci bırakmaz tanrısını.

Roman okuyan insanlık bir romanın içine girer mi?

Sağı solu fark eder mi ormanın.

Ormanda hayvan av avcıda insan,

Fikir avcısı, sağ ve sol fikir avlar gençleri.

İhsan, ten renginden soyutlanmış

Sağ sol yön tercihine düşmüştü.

Belki de düşürülmüştü.

İhsan’a sağ sol tercihi bırakırlar mıydı?

Tek yön önüne bak.

Arkana bile bakma.

İhsan ne yapsın.

Sağını solunu bıraktı.

Ama sağı solu düşünmeyi bırakmadı.

Okudu adam oldu.

Memleketi kurtarmak için

İhtiyaç olmaya bekledi.

Bıraktığı sağ ve sol kol kola ihaleleri aldılar.

Köşeyi döndüler.

Diğerleri gazete ve dergi köşelerini kaptılar.

İhsan hem okudu hem yazdı.

Her şeyi öngördü.

Her şey öngörüsündeydi.

Olumlu ve olumsuz.

Üzerine düşeni ihsan etmişti, İhsan.