İhtiyaç Duyuyorum

Hala içimdeki umudu bir öksüz misali bırakamıyorum sokağa
Peşimden koşuyor sanki ayağına nal çakılmış at gibi dört nala
Beni terk etmeyi seçenleri utandırırcasına hala
Bir mecnun edasıyla yanımda
Neyime güveniyor benim anlamıyorum
Ben bitmişim yok ki artık evim yurdum
Onu sıcacık sohbetimin aşkına saklarım belki
Olmasın bundan başka umudu yoruldum ve üşüyorum
Gelinciklere ateş gibi sarılmışım ben
Senin en çok sevdiğin gelincikler
Umudumu onlar getirdi geri
O beni saklamayı bildi
Nihayet hak ettiğim yerde ruhum
Yükselecekse eğer göklere
Az bi zamana ihtiyaç duyuyorum
Yeni yakalamışım gelinciklerin ateşini
Yeni dokunmuşum umudun ellerine
Bekliyorum umudu bana getiren gelinciklerin ateşinin sönmesini
O zaman kolay oluyor bütün ölümler
Ölüme ihtiyaç duyuyorum
Bu safer taşıyacağım onu hak ettiği yere
ateşi bırakmış yürek ellerini yokluyorum
umudu bu kez satıyorum
elime geçen para değilsede
bi kefene ihtiyaç duyuyorum
ondan ayrılmak zor gelsede
terk etmek zorundayım
anlaması lazım beni
ben artık çok yorgunum
sana o zaman ulaşır belki hüznüm ve
ağlamana neden olacak umutsuzluğun....