İhtiyar Adam ve Azrail

Azrail ile yüzleşecek birazdan ihtiyar adam
....Yılların kederi çökmüş yüzüne
Birazdan sonsuzluğa kavuşacak
Işığa varacak adam...

Mazide kalır
Nice uykusuz geceler nice uykulu gündüzler
Yazılmış ama hiç gönderilmemiş mektuplar
Yaşanmış aşklar ama unutulmuş hikayeler...

Tükenmiş umutları tatlı uyku gelir birazdan
Geride kalanları da yok yalnız bir adam
Kefeni hazır mezarı daha kazılmamış
Bir çiçek gibi solacak yüzü asık adam...

Kar yağmış ömür dağına buz gibi soğuk elleri
Birazdan örtülür üstüne yorgan kara toprak
Tüm anıları şerit gibi geçer gözü önünden...

Canlanır yosun tutmuş toza bulanmış hatıraları
Hatıraları soba başında yüzü soluk ihtiyar bir adam
Titriyor halsiz bedeni ve elleri dermansız hava zemheri soğuk...

Isınmak için yazdığı şiirlerini yakmış
Baba yadigarı sazı asılı duvarda nağmelere doymuş
Melodiler ve güzelim şarkılar suskun ecel çok yakın...

Takatsiz bedeninden ruhu uçacak birazdan
Yıpranmış ciğeri son soluk son nefes yakındır
Son güçlüyle mırıldanıyor bir şeyler ama etrafında kimse yok..

Ve kapı açılıyor
Ve yabancı bir adam bir şair tutuyor sessizce ellerini
Sonra dilinden dökülüyor son kelime son nefesinde...
Eşhedu En La İlâhe İllâllah ve....
Ve yine sessizlik hakim karanlık odasında..

Tek başına kalmış yalnız ihtiyar bir adamın ölüm anı işte..

Suskun//