İhtiyar Çocuk

Sen bana uzak bir mevsimsin

Pelit ağaçlarının ekşi tadıyız artık

Ben ahşap bir evin viran bahçesiyim...

Boş odaların suzinak hüzmelerinde

Hasta kalbimde hasta şarkılar,

Eski plakların kırgın namelerinde...

Tenha sokaklarında serseri günlerin

Sarhoş naraları Akkaya eteklerinde

Berduş sokaklarım hep sana çıkar...

Şehrimin nikotin kokan akşamlarında

Gölgesi çavar erguvan saçlarının,

Savrulur Sivas halaylarında...

Yağmur kokulu güzlerin sonuyuz artık

O zamanlar az biraz gençtim...

Yağmur kokulu caddelerde tek başıma

Gözyaşlarıma kalemimi banıp,

Yaralı şiir dökülürdü kalemlerden

Yara sağalırdı kırk ikindilerde...

Şimdi denizler kadar derin

Mısmılırmak kadar yorgunum...

Sen, saçlarına şiir ördüğüm...

Ben bazen var, çokça yoktum!

Kendine küsmüş eylül gibi

İhtiyar bir çocuktum...