İkbal

Ben İmgelerinin açtığı yaralarla başa çıkamazken,
Sen başka başka dillerde adını arıyorsun.
Hiç masum değilken,
Katline üşüyor, sarıp sarmaladığın şairler.
Yazık!
Hala ''İkbal'e şiirler'' diye yazıyorlar.

//İkbal, gamzesinde yatar masumiyeti
Şairlerin yüreklerinden çıkaramadığı mürekkep lekesi//

O bir yürüdü mü, Ay Işığı sonatı duyulurdu,
Piyanoda bir şair, şairliğini unuturdu.
Kesik kesik nefeslerin uğultusu,
O çılgın melodiye ayak uydururdu.

İkbal Hellenistik bir rüzgar.
Özünde hiç beyazı olmayan, kapkara bir kar.
Üşüyor sözcüklerin cümlesi.
Yüreğimize nede olsa yağan İkbal...

Çingene etekli kızıl mev(sim),
Kan damlıyor dud(aklarından) ikbal.
Amor amor diyor bir çocuk.
Biri daha ölmek istiyor.

Ama kimin umrunda.