İki Çocuk

Bir dağa bakardı yalnızlığımız
Duman grisi bir öykünün göklerinde
İzlenirdik eylemsiz bırakılmak için
Doğmamış şafakların öncesinde
Gözlerinde kana susamış aç kurtlar
Saldırdılar üstümüze
Ki sevdaya tanıştırılıyorduk o sıra
Masumiyetin güncesinde

İki çocuktuk
Bilemezdik ellerimizi nereye koyacağımızı
Her göz göze değişin sarsıntısından
Düşerdik içimize
Su kenarında düş kurardı iki ceylan
Selamlardık gizlice
Fısıldanırdık salkım söğüdün sır tutan esintisinde

Sığındık yakınlığımızı saklayan uzaklara
Ve soğuk dolandı yaşama isteğimizde
Dondu Murat'ın yüzünde keder
Sevda bekleyen yüreğimizle birlikte

İki çocuk
Tutamadık umudun mavi kolundan
Sonsuzdu bozkırlar
Kaybolduk

Pişmanlığımız düşüyor karın sessiz gölgesine
İki ceylan üşüyor
Geçmişin belleğinde