İki Damla Gözyaşın da Saklı Cennet

(Cevizin kabuğunu kırıp özüne inmeyen cevizin hepsini kabuk zanneder. İmam El Gazali )


Yüzüm ay parçası ya da bereli
Boyum selvi ya da bodur gül ağacı
Kilom elli okka
Ne fark eder
Hayat öğretti bana bir sivilcenin alıp götürdüklerini
Büyüdükçe öğrendim baktıkları kadar göründüğümü
Sevildiğim kadar güzelleştiğimi


Hatim ettiğim Kur'an kadar
Hatim ettiğim günahlarım da doldu kâseme
Secdeye değdiği kadar aklandıysa alnım
Değmediği kadar is bulaştı yanaklarıma


Ayağım taşa takılıp düşsem boylu boyunca
Hangi günahımın çelmesiydi bu dedim
Eksik etmedimse dilimde duayı
Sitem de yükledim kimi zaman
İsyan bayrağı çekmedim asla Yaradan'a
Hayırsıza bile hayır yükledim
Vardır bir hikmeti Rabbim çıkardıysa karşıma


Buğulu camların ardından baktılar hep ruhuma
Gördükleri kadar yargıladılar yüreğimi
Yanlış hükümlerle üzdüklerinde
Hıçkırıklara boğuldum
Ama göstermedim yine de ağladığımı
Ustanın dediğini dedim
'Cevizin kabuğunu kırıp özüne inmeyen
Cevizin tamamını kabuk zannedermiş'
Özümü görmeden kabuksun diyenler oldu
Serzenişime kulak tıkadılar insafsızca
Ağladım yüreğimin göremedikleri yerinden


'Gözlerinden akar günahların'
'Ağlayarak et tövbelerini, dualarını'
'Samimi iki damla gözyaşında saklıdır cennet' derdi annem
Büyüdüm cennet hayaliyle
Büyüdü benimle birlikte günahlarım, sevaplarım
Yaradan'a avuç açtığımda
Üzüldüğüm kadar üzdüklerime de
Tövbelerim kadar dualarıma da ağladım


Nihayete erdi ömür
Keşkeler kaldı avuçlarımda
Keşke buğulu camlara yazmasaydınız adımı
Keşke ruhumu kabuk saymasaydınız
Kırıpta kabuğu, varsaydınız yüreğimdeki manaya
Karanlığım kadar aydınlığımı da görebilseydiniz
Bunca sitem yüklemezdim dilime
Anlaşılamamanın gözyaşı düşmezdi payıma