İki Gözümsün

'Sol yanımda hala sen varsın ama paramparça ettin' diyorsun.
Söylesene sevgili,
Kalp paramparça olur da içindeki sağlam kalabilir mi?

Benim ise kâbuslarım var hep...
Uykularımın tam ortasına bir kara perde gibi asılı veriyorlar.
Sorarım sana sevgili,
Her uykudan kâbuslarla uyanmak kolay mı?

Yarınlarım var diye ümitleniyorum hep.
Ah o geceler bir sabah oluverse,o güneş bir doğuverse,
Yeni bir güne başlayabilsem seninle...
Biliyorum işte o zaman tekrardan ayaklanacak ümitlerim.
Ümit deyince öyle olmayacak şeylerin ümit edilmesi değil bu.
Bir sen istiyorum sadece salınarak karşıdan gelen.
Bir sokaktan geçerken aniden karşıma çıkan...
Kokun nefesimle kanıma karışsın istiyorum.
Bir sen istiyorum gözlerine bakınca her şeyin silinmesini...
Sadece senin kalmanı istiyorum dünyada.
Bir sen ve bir ben,yani biz olsun istiyorum ümidimin içinde.
Sana dair ne varsa istiyorum işte...

Seninle gelen derde bile eyvallah!
Biliyorum.
Seninle her derde alışılır.
Gücümü gülüşlerinden alıyorum.
Hissedince çok şey değil bu bilmelisin.
Çok şey istiyorsun deme sakın!
Düşünsene birlikte sirkecide midye dolma yediğimizi...
Düşünsene kızkulesini günbatımı sarılarak izlesek.
Yâ da düşün bir ikindi vakti vapurda martılara simit attığımızı...

Fazla beklentim yok hayattan.
Bana sadece biraz zaman ayır bakışlarından.
Göz göze gelelim seninle!
Saatlerce baka kalalım birbirimize.
Susarak dökelim içimizdekileri.
Bakışlarından,nefes alışından
Binlerce anlam çıkarırım ben.
Kalp atışından anlarım düşüncelerini.

Yağmur damlalarının arasında şemsiyesiz kalışımsın sen.
Zırhımı çıkardığım,esaretine düştüğüm...
Alevlerin içinde bulamadığım bir damla susun sen.
Kana kana aradığım yana yana ağladığım...


Billuri seslenişin kulaklarımda çınlar.
Kahve gözlerin prangalardan daha sarar sarmalar.
Aklım firar,fikrim firar.
Yollarım hep sana çıkar.

Kısır bir döngüsün,hücrelerimde çoğalan...
Sessizliğin ortasında,ağzımdan çıkamayan çığlıksın sen.
Başımdan atamadığım,bakışlarımdan silemediğim...
Arkamı dönüp gitmek istesem bile gidemediğimsin sen.
Belki bir kuşun ağzında yavrularına taşıdığı rızksın sen.
Ya da uçsuz bucaksız okyanus maviliğinde kayboluşumsun.

Yolun sonunda,
Arkamı dönüp gidemediğimsin
Susup konuşamadığım sözsün.
Sözün özü,
Sen benim özüm,
Gönlümün sahibi
İki gözümsün...

(Bu şiir Hamit Aydoğmuş ve Taner Muzoğlu ortak çalışmasıdır.)