İki Hece

Parmaklarımın arasındaki kalemi döndürdükçe
Dalgınlığın hücrelerinde dinlenen omuz
Gökyüzünde fısıltı gibi söyleşir
Değişir zaman.


Böyle tenhalarda
Kanatları parlar kuşların
Toprak/insan savrulur
Kalbimin en solunda
Ziyade gülüşürüz.
Hiç kimse tanımaz bizi
Ağaçlar yapraklar uyandığında
Ve bir gövde oluşturduğunda önümüze
Şehre değil
Şiire yazılırız
Koparsalar yeşili
Tepeden aşağı düşüşler ki
Korkutmayın karıncaları



Dalgaların kayalara vurduğu yerde
Avlusuna demirli mavi parçayım ben
Kopmaz kökler salgılarken yeryüzüne
Kalbim kelebek çarpıntısı
G/özlerimden taşıdığım.
En iştahlı saatindeyim yıldızların
Sımsıkı kucaklarken çocukluğumu
Düğümünü çözüyorum
Mor kıvılcımların
Ve oturup gecenin ırmağında
Telaşlı bulutları
seyrediyoruz
Tiyatro değil bu,hayır
Yüreğimin sahiline tutulmuş
yansıma
Ne yana dönsem
Rüyaların grisiz rengi
yani
Aşk tozları dökülen
Odalara 

Karşımda gördüğün tuvalde
İki hece...

Albümlerde avare çocuklar


Söyleyeceğim en sihirli cümle
unutkanlığım
Gün aralarına ekilen mide krampları
Merdivenleri çıkarken ağır ağır
göz ucuyla bakmalarım mutlaka
Kenarı mavi/bakmalar ki
Mısralara gizlediğim
Eksiksiz hece
Şimdi dudaklarımdan
dökülür
Ne önemi var
Yaşımın/kim olduğumun
Aklımdan koşuyor adımlar
Kainatın boşlukları doluyor
Dağılıyor saçlarım
Aşka

Söz verdim
yanımda,sağımda,solumda
Değiştikçe yazgısı ömrün
içime saklanıyorum
Dağıtırken bahçeleri
Temmuza karşı
Kitaplara yazılara
yağıyorum.

Sonra
Rüyaların içinden
Girip çıkıp
düşüyoruz

Öyle

Şimdi gökkuşağının tüm renkleri yüzüm