İki Kelime Bir Cümle

Ne garip değil mi hayat?
Birgün varsın, birgün yoksun tabiriyle..

Gecelerin içime işleyen yalnızlıklarında sendeyim şimdi..
Kulağımda sizin oralardan bir müzik.
Gözlerimde senden geriye kalan tutamadığım yaşlar..
En çok kalbim buruk, kırgın, küskün..
Aklımda düşünceler rahat vermezken,
Acıtıyor boğazımda takılı kalan heceler...

Hani hayat işte, hep acıtıyor değil mi?
Oysa nasıl unutabilirim ki;
Daha düne kadar seninle gülen yüreğimi,
Sen'li sevinçlerimi, senle sevdiğim özlemi..
Ve senin olduğun gurbeti...
Ya da nasıl anlatabilirim ki sevgilim...
Sen'li cümlelerimin boğazımda düğümlenip nefesimi kestiğini...
Bugünlerde en zoru uyumak benim için...
Nasıl uyuyabilirim ki sevgilim..
Gözlerimi kapatsam kaybolup gideceksin gibi...
Gittiğinde bir daha gelmeyeceksin gibi...

Ne kadar garip değil mi?
Senle yaşadığımı hissettiğim hayatın
Ellerimden kayıp gidişini seyretmek..
Rüyadır belki desem, uyuyamıyorum ki sevgili..

Gerçekliğin tam ortasına düşmüşüm...
Yoksun...

Tutanabileceğim bir umut arıyorum gelme ihtimallerinde..
Acıtıyor işte sevgilim..
Yaşama sevincimin gözlerimin önünde kayıp gitmesi acıtıyor..
Giderken sen; dur diyemeyişlerim yakıyor içimi...

Bugün bir şişe kırmızı şarap açtım hayallerimde..
Hayalinle kutluyoruz yeni ayımızı..
Tıpkı ilk zamanlarımızda seninle kutladığımız gibi..

Ne kadar tuhaf değil mi?
Yazmaya başlarken;
Sevmekten bahsedecektim oysa..
İki kelime bir cümle söyleyecektim sadece..
Ama yüreği dolu olunca insanın yazıyor işte..
Nasıl anlatabilirse acısını, mutluluğunu, hüzünlerini..
Anlatmak istiyor sevdiğine..
Birgün varsın, birgün yoksun tabiriyle hayatı belki de..

Konusu açılmışken söylemek isterim sevgilim..
İyisiyle, kötüsüyle...
Acısıyla, tatlısıyla...
Gözyaşlarıyla, kahkalarıyla...
Umutsuzluklarıyla, umutlarıyla...
Olabilme ihtimalleriyle,
Sabredişleriyle, bekleyişleriyle...

Küçük bir çocuğun hayalleri kadar..
Büyüdükçe farkına vardığımız hayat kadar...
Beni kendinde var ettiğin kadar...

Seviyorum Seni.
( İki Kelime Bir Cümle Kadar )