İki Kere Sevda

Eğer bir mevsim daha olsaydı;
Beşinci mevsim yani
Tanrı karar verseydi beşinci mevsime
Sevda olurdu ismi!

Bütün mevsimlerin kıskandığı bir şey olurdu
Baharın bile.
Mesela pembe olurdu gökyüzü,
Güneş hiç batmadan dört dönerdi dünyanın etrafında,
Bulutlar olmazdı,
Yağmur güneşin gözlerinden dökülürdü mesela.
Ağaçlar bir gün mavi, bir gün yeşil giyerdi,
Ama meyveler hep kırmızı kalırdı.
Yıldızlar ağaçlardan kayardı,
Ay misafir olur, ısıtırdı üşüyen ayaklarını,
Eski aşkı güneşin misafir odasında.
Çimenler menekşe renginde,
Güllerin hepsi şarabi.
Yapraklar eflatun tonlarında,
Diken olmazdı gülün etrafında mesela.

Sevda mevsiminin sabahı ışıltılı olurdu,
Türkuaz ırmaklar akardı kapısında,
Ebruli zambaklar açardı,
Başı dik laleler nehrin kırağında,
Nedime olurdu su perileri sabahın telli duvağına,
İkindi ılıman olurdu,
Serin rüzgarların yalandığı ıslak caddeler tıpkı eski baharlardan kalma,
Akşamı olmazdı belki ele ayağa dolanan, hüzün tüten her an,
Geceye akardı ikindi, anason kokuyorsa mekan.

Kuşlar uyumazdı bu mevsimin gecesinde,
Güneş duruyor olurdu yerinde
Çakırkeyf bir edayla karanlığın firarında.
Uyku da olmazdı karanlık olmayınca
Ve sen olurdun her anımda.

Eğer beşinci mevsim olsaydı;
Güneş dünyanın etrafında, ben senin!
İki kere sevda.