İki Şehrin Düğünü

penceremde Atakule
aklımda ıslak şehir
puslu kentin hüznünde asılı bir yanım
sisler arasında Haliç'in el sallayışı hayal meyal
duyamadığım martı seslerinin yankısı




içimde çekip gitmek isteyen diğer yanımın hazin kanat çırpıntısı
sevdiğim adamın aklımı karıştıran dokunuşu
güvenilecek insanların buhar olup uçtuğu
kel dünyada
bilmem kaç milyar insanın aslında hiç var olmayışı



/yoksa hayat bir rüya mı?/



sabah tazeliğinde yıkanan gülüşümde heyecan
sek sek oynayan mutluluğuma şaşkın içimde canlanan çocuk
bilemediği, aklımı tırmalayan bir sevincin muştusu




gün daha parlak
gece daha gri bu aralar
yer - gök suzinak!




yıldızları çifter çifter sayıp
çöpe atmalı yek çıkanları
heyecanımı paylaşıp gökte asılı tombul yüzle
koca kulaklarına olacakları fısıldamalı




Ankara yağız, seğmen delikanlı
İstanbul kurnaz aşüfte
düğün yapmalı kırk gün kırk gece
hem kız, hem oğlan tarafıyım
dokuz sekiz ritimle dünyaya meydan okumalı




zifaf vakti kopacak kıyamet
kadim şehrin coşkusu
iyot iyot taşacak
bozkırın yansıdığı sarı benizli kuru caddelerde.
akşamın teninde sevinç
perde arkasından mahcup gülümseyecek sabah
gelin olmuş asil şehir
güveyi boynuna takar iki gerdanlık
mavi saçlarında pırıltı
serpilir soluk kentin huzur dolu göğsüne




yeni günün hayrında
güneşin muzip göz kırpışı yüreklerde
Ankara'yı usulca öpmüşüm alnından
bardağa doldurduğum Boğaziçi yudum yudum
odamda Marmara'dan sevda heykeli