İki Şiir

Kacış yok

Tüm hudutlar kapalı 

Sıkışmış ruhum 

Beden denen mapushaneye

Bir yabancı gibiyim 

Lanet derime

Sigara kesmiyor dalga dalga kederimi

Alkole de düştüm bu aralar

Nasihat taşı oldum 

Görenler stresini atıyor üstümde 

Artık farketmiyor günler 

Gece gündüz isterse kar yağmur 

Telaşı yok hiç bir şeyin 

Tecritteki günümü sayıyorum 

Bitecek elbet bu tutsaklık 

İşte o zaman 

Çağlayan şelaleye kapılmış bir altın parçası olacak ruhum ve ben o zaman 

Kartalın kanadına düşen bi çiğ zerresi gibi

Aşacağım Engin sarpları bir çırpıda 

Şimdilik akışında zamanın tükeniyor yavaş yavaş nakis bedenim

Sen  üzülme 

Bu kuytuya  taş attı delinin biri

Ömür erirken mum gibi 

Işıtmıyor dibini 

Uzaktan uzağa iki ayrı gemi gidiyor 

Gün batımına 

Veda ediyorum Yaz'a 

Soyunurken soğuk sonbahara  

Balkonda yudumlarken Kem'i

İçleniyorum işte öyle 

Ölemiyorum ...

İkinci şiir

Ölmemi yasaklamış azap melekleri

İçtiğim zehirler şerbet oluyor

Uçurumdan atlasam

Küreğimden kanatlarım çıkıyor

Dar ağacı çatmışım avluya

Boynuma gergef sanki bana pamuk

Sıkmıyor yutağımı

Ölmemi yasaklamış Azrail

Böğrümde taş

Zincirlemiş dünya

Salmıyor ruhumu

Cehennem

Özgürüm şimdi atlasam

Yine vururlar mı kanatlarımdan?

Kutunun içinde unutulmuş oyuncak gibiyim

Güneşe yolculuk hayalleriyle karartım günümü

Bencilliğimin esaretinde

Yine dert yanıyorum sana

Selam dahi vermeden

Lütfen beni mazur gör

Aslında ölmeyi bile beceremiyorum 

Beceriksizin gizli günlüğünden notlar okuyorum sana

Bugün tutulma var gecede

Yaktık bi cıgara  Adıyaman tütününden 

İsine saldım gamı uykusuz gözlerimde ki  düş

Sessiz yolun kenarında çınarın yanında

Çeşme başında Sarı yazmasında

Boncuk oyalı  Elif 'im

Ne edelim ayrılık geldi çattı 

Paralel evrende daha 13 'e yeni bastı yaşım

Ruhum yetmişbeşi geçeli çok oldu

Gitmeye az kaldı 

Bu O ihtiyarı hiç  unutma. 

Ömrümün kavuşma  hayali ...

Biri anlayacak beni  

Elbet...