Iki Şizofren Aşık

basit bir denklem gibi bahsetme
aşktan...
sana değerler verince
kendimi bulamadımki ben...
sonuca hiç ulaşamadım,
yanımda yokken sen
hırsımdan ağladım beni anlamadığın için,
yanımdaykense...
yine ağladım
seni anlayamadığım için...
ne istediğini bir bilseydim,
sorularına cevap olurdum belki,
belkide sen hiç bilmedin
ne istediğini...
sorumluluk almaya çalıştım hep
olmadı.
sen hep kendine acıdın,
oturdun kendi anlattıklarına inandın...
yaz sıcağında
donduğuna kendini bile
hatta bazen beni bile inandırdın.
aşıklar göremez gerçeği,
görürde görmek istemez...
sen hep olmayan suçlarımla
beni suçladın,
bense varolan suçlarını hep
paspas altı yaptım...
istediğin ilgiydi,
istediğim huzurdu...
yorgun bir aşkın gazisiydim ben
sana geldiğimde,
ve sen sondun bende,
yaralarımı sarmalıydın...
ne yaptıysan ben hep
görmedim.
yaptığın iyi şeylerle telafi ettim
bozduklarını...
biz hiç biz olmadık aslında...
ben sende başkaydım,
sen bende...
ve biz iki şizofrendik bu aşkta
seni seviyorumlarıda
vedayıda kafadan uyduran...