İki Yürek Söyleşisi

Dedi ki;
Ya bulut çoksa?
Dedim; yine de aralardan bir yerlerden bir yıldız mutlaka göz kırpar iyice bakmak lazım, hele ki kendini göstermek istiyorsa...
Yıldızlar bir vardır bir yok, göz kırparlar anca
Ama çoğu göz göze kalmazlar
O yüzden... aslolan gecedir, içinde barındırdığı gizemdir...
Ya bir yıldız varsa diye fısıldayan hüznüdür
Da Vinci'nin Mona Lisa tablosu gibidir...
Bir yanı ağlar bir yanı gülümser, dedi ve devam etti... Dedi ki;
Her gecenin içinde bir yıldız vardır...
O zaman soralım bakalım
Diğer yanı neden ağlar?
Cevap verdim.
Mona Lisa'yı bilmem ama ben gözlerimle takip ettiğim her yıldızın kayboluşuna ağladığım gibi, gözyaşlarımı yere düşmeden benden önce toplayan yıldızlara gülümsüyorum...
Sordu; Ya gözünün feri...
Ona ne demeli,
Onu da geri getiriyor mu yıldızlar
Dedim ki; Gözümün feri görmek istediğimin bende ki ışığıdır...
Bazen bir mum ışığı bile aydınlatır Lacivert gecelerimin kızıllığını
Ve... Maviyi tutarım saçlarından sıkı sıkı...
Susmadı sordu yine,
Mum ışığın, lacivert gecenin, tutabildiğin kadarını aydınlatır
Ne mutlu ama...
Ya ufukta gözün varsa...
Yani ellerinin uzanamadığı mesafeleri...
Aydınlatabilecek bir mum ışığı...
Ki da o da rüzgârın aşkına yenik düşer hep, söner
O zaman cevabın ne olur, dedi...
Hazırdım dünden bu soruya
Gözlerim ufuktan ayrılmaz gidenin bileti tek yöne ise
Ve dönüş bileti gittiği yerlerde satılmıyorsa...
Sessiz çığlıklarımı gönderirim...
Ellerimi mesafelere uzatırım belki giden dayanamaz tutar diye...
Rüzgârın azametine kafa tutarım...
O söndürsün ben ümidimin alevini yeniden yakarım...
Zora sokmaktı ve ağzımdan almaktı gizli yanımı, dedi ki;
Giden yok gelen yok...
Ufuk var
Ufuk gelmez, gitmez de
Sen varsın
Gidemezsin
Gelemezsin de...
Hele Yüreğinde inceden bir sızı varsa
Âşıksındır ufka
Gülümsersin hep...
Dedim; özürlüyüm ben...
Ben dünyaya, ben ufka ben âlemdeki her güzelliğe aşığım...
Yüreğim sır sandığım...
Yüzümdeki gülümseme ise sadece hüzünlerimin yansıması
Bu sahte baloda ki maskem ise gri gerçekte...
Belki Mona Lisa'da da aynı maskeden vardı
Ve bir tarafı gülüyordu sadece...
Gülümsedi,
Ve... Maskeler kısa ömürlüdür...
Bir süre sonra nefes almaya başlarlar, çünkü yaşamaya başlarlar
Önce güçsüz ve küçüklerdir, sonra yavaş yavaş büyürler
Güçlenirler, bir gün bir bakarsın
Senden bir tane daha olmuş
Bir bedende iki can... Zor...
Ya biri birine benzer ya öbürü öbürüne zamanla...
Maskeler bazen öyle bir davranır ki
Başlarda şaşırır insan
Oysa unutulan bir şey vardır hep
Davranışlar yavaş yavaş karaktere dönüşür
Bir bakmışsın, senden bir tane daha olmuş
Üstüne üslük haneye tecavüz yoluyla girmiş senin bedenine
Sen ne maskensindir artık, ne de sensindir...
Sen bir Mona Lisa'sındır artık...
Bir yanın güler, diğer yanın ağlar
İkisi de güzeldir bence, dedi
Ki... Dedim bende;
Bunu iyi bilirim;
Çünkü " bir ben vardır bende, benden içeri " ve ayrık otu gibi ayrılmazlar...
İkisi de yarım, ikisi de yalnız
Ve ikisi de ayrı dertlerde, ancak; yan yana iki yarım
Maskeleri her gece biri yeniden yapar, eskiyeni onarır
Yarına yeni ve güne uygun yenilerini yapar
Her bir yarım diğer yarısına hizmet eder bu anlamda
Biri ne kadar beyaz ise diğeri o kadar siyah
Biri ne kadar soğuk ise diğeri o kadar sıcak
Geçinmek zorundalar, ayrık otu misali...
Evet dedi, işte bu
Buydu anlatmak istediğim...
Maskeyi istediğin zaman atarsın
Atsana Emrâli hadi bakalım, Ya da Dilayı
Gece gibi tıpkı...
Her karanlık gecenin bir yıldızı varsa,
Hadi ablacım!
Atalım mı gecenin o buruk hüznünü?
Ben gülümsedim bu kez,
Maskeler sadece gündüzleri lazım, Güneş doğduğunda,
Ama ay kovaladığında onu, ben işte o zaman özgürüm
İkisinin de prangalarını çözüyorum...
Atalım mı bu hüznü denize boğulsun mu gecenin karanlığında, dedi
Atalım tabii... Neden olmasın? Dedim...
Gülümsemelerine bir Ahh ekledi ve...
Kafamızda atarız ancak, görmemeyi seçeriz...
Ama bu gecenin hüzünlü olduğu gerçeğini asla değiştirmez
Biz görmemeyi seçeriz sadece, dedi...
Devam ettim.
Kendini kandırmaktan geçer bazı mutluluklar kısadır, anlıktır...
Kırmızının beline vurup yüreğini özgürleştirdiğin kısacık anlar gibi
Sadece bir anlık körlüktür gecenin hüznüne kafa tutmak...
Sabah yine aynıdır değişmez gerçekler ve...
Dönersin bıraktığın kapıya ağlayarak
Elin yine tek taraftan açılabilir kapının kolundadır, dedim
Sende sabah olurken, bir yerlerde hep gecedir...
Hayat bencil
Biz aydınlığımıza bakarken
Gece kim bilir kimleri karartmıştır, diyebildi sesi titreyerek.
Doğum gibidir ölmek, sonu aynıdır,
Gelirsin beyaza sararlar güneşe gülümsersin,
Ölürsün beyaza sararlar, Ezrail'e gülümsersin...
Yaşam sabah, ölüm gecedir hele sevda varsa yüreğinde ve...
İmkânsızınsa ulaşamadığın.
Bir yanın hep gecedir sabaha arkasını dönen... Diyebildim sesimi saklayarak...
Geldik Mona Lisa'ya, doğru yerdeyiz, dedi
Sanırım doğru yerdeyiz...
Derler ki; damdan düşen, damdan düşenin halinden anlar, başkaları sadece ya vah vah der, ya da ağlamaklı görünen maskelerinin altından gülümserler sinsice...
Sanırım Mona Lisa da düşenlerden ve ben, belki de siz?
Hepimiz düştük ve kanıyor dizlerimiz, derken gözyaşlarım bedenimi terk etmeye başlamışlardı bile çoktan...
Kanasın... Ben bu hayatın sonunda keşkelerimle ölmeyeceğim, diyebildi
Hazırdı, hazırdı kan kaybetmeye
Kanamasından yanayım, dedim bende
Çünkü her damlanın rengi ayrı güzel
Ve ben o damlaların en güzelini bulmaya adadım kendimi...
Keşke hiç yazmaz benim kitabımda... Sevda adına...
Derin bir nefes aldı ucuna umutlarını bağladığı sigarasından
"iyi ki de" diyelim o vakit, dedi
Elbette her zaman " iyi ki "
Ya göremeseydik, ya sayamasaydık yıldızları
Karanlığın deli kızılının Laciverte yenildiğini
Sonrada Siyahın hâkimiyetini göremeseydik...
İyi ki görüyoruz her rengi
İyi ki kanıyor yüreklerimiz...
Ya hiç sevmemiş olsaydık o zaman bir başka renkte olmaz mıydı akan damlalarımız...
Özenmez miydik kırmızıya... Başkalarına, başkaları gibi...
İç geçirmez miydik tutuşan iki sıcak eli gördüğümüzde... Dedim.
İçine çektiği sigara dumanını bıraktı titreyen dudak aralarından özgürlüğe ve...
"iyi ki" dedi
Keşke demez miydik o zaman... Diyebildim
Ve...
Evet, " iyi ki " dedi...
İyi ki, dedim...




İZMİR KARŞIYAKA
18 Nisan 2009