İki Yüzün Cennetinde Ölüm Utandı

Gülüşlerimle
acılar hüzünler topladım
cenneti cehenneme çeviren ruhlardan
ölüm yürüdü yolların kahrında

peş peşe gelirdi saklımda
annem kadar sevdim cesaretini
o korkuları yenmiş yürekleri

birde baba vardı oracıkta
hiç korku bilmez ki
mezara da gider gelirdim
o yaşlı adamın cesareti kadar
ayandı bütün dünya duysa
acıyan gülüşlerin yanan yürekleri
çiğliği yürek burkandı o bahtı karalı ülkemde

bir (xort) yiğit vardı
elinde mavzeri korku salmıştı düşmana
yürekli duruşuyla...

birde gözü karalı çocuklar
korkusuzca oynadıkları
ölüme kucak açan yürekler
tek yürekti gökyüzü

gülüşleri güneşi anımsatır
ağlayışı umudu anlatırdı
hüzünleri gülüşünü sarmışken
o yürekli çocukların
gök mavisi gülüşleriyle

birde ne yoktu
katil ruhlar
kan kokan gözler
karanlığı anlatan ölüm mangaları
savaşın acıyan gökyüzü karanlığı

insanlık utandı
toprak utandı
gökyüzü utandı
insanlık öldüyse
bin kez lanet olsun
utanmaz insanlığın iki yüzlü cennetinden

ah annem
ah babam
ah çocuklar
eh vah vicdansızların ülkesinde
ölüm utandı...!