İkide Bir Alıp Başını Gidiyorsun,

Kırgınlığın neye bilmem senin,
İkide bir alıp başını gidiyorsun,
Ne sana kızan var nede kıran,
Bir acayip haller içindesin,
Tutup bir kenara çekip seni,
Desem ki seni çok çok diye,
Sözüm kesersin söyletmezsin ..
Sussam isyanın büyük olur,
Konuşmayı unuttun mu sen diye ..
Ruhuna güneşler doğmuyor senin,
Geceleri yaşıyorsun kara geceleri,
Desem ki Bırak ta şu ruhuna,
Güneşler doğdurayım her sabah,
Yangın var diye bağırırsın bilirim ..
Kırgınlığın böylesi nedendir bilmem,
Adım, adım sona giderken bu ömür,
Seninki ne inadıdır, bir bilebilsem
Bırak , sabahları çekme şu kalp perdeni,
Yanmazsın inan ki öyle güneşten,
Güneşler aydınlatsın ruhunu bırak,
Aydınlık ruhlar daha güzeldir,
O ruhlarda sevgi açar tomur, tomur,