İkilem

Zaman anlamsız,
Vakit ise kavramsız,
Ölüm yok oluş,
Doğum ise varoluş,
Yok mu var mı belli değil ,
Kör kuyulara bakarak geçiyor günler,
Öyle olunca da bir dönme dolap
İçinde dolanıp duruyor
Düşünüde tüm belirsizlikler.

Duyarsızlaşınca insan
keşmekeş duygulara,
c/esaretle hükmedip,
Farklı farklı desenler
yaratıyor gözlerinde,
Yaşam ve ölüm üzerine.
Ve ben bir türlü öbür tarafa gitmeyi
Beceremeyip,
Arada kalmış bir ruhum
hayatın dar sokaklarında,
Yaşamın caddeleri karmaşık.

Göğe uzanan merdivenin ucu,
Belli değil nereye çıkar
bu basamakların sonu.
Hâlbuki ben hep gökkuşağını hayal etmiştim
Yukarıya yükselirken önümde süzülen,
Onun gibi rengârenkti geçmişte
Hayallerde yüzerken gözümde beliren.

Yaşamın ritmik iniş çıkışları,
Tahterevalli sanki salınımları,
Bir bakıyorsun toprakta ayakların,
Bir bakıyorsun göğe değiyor başın.
Derken çakılmışsın birden bire ansızın.

Nerelerde ve kimlerleydi yaşanan ve
Can yakarak tohumlanıp bi/çimlenen
Gece mi yoksa gündüzmü
İstenen ve beklenen,
Belirsiz bir hayal mi yoksa
Gerçek mi yolu gözlenen.
Her yerde işte bu ikilem,
Varoluştan öteye gitmeyen,
Sonu topraktan sonra ötelenmeyen,
Acı gibi gelse de,
Her yerde bu
Şekilsiz ve can yakan yönünü önüme iten.