İkimizde Arsiziz

Düşünüyorum da bir tanem.
Seni yüreğimde yıllarca,
Yıllarca taşımışım da, haberim yokmuş.
Tül perde aralanınca gözlerimde,
Ancak o zaman gördüm
Ancak o zaman farketmişim seni.
Meğer, hep içimde yaşatmışım zaten seni.
Sen hep içimde varmıuşsın.
Sen hep içimde varmışsın adına aşk koyduğum.
Şeklin, biçimin, rengin aslında...
Aslında bir şey ifade etmiyormuş be güzelim.

Sen saydam bir aşk olarak oturuyormuşsun zaten şu yüreğimde...
Ben yıllar boyu seni arayıp durmuşum durmadan...
Dedim ya! gözlerimdeki perde kalktığı andan itibaren varlığın soyutsuz, şartsız belirivermiş önümde.

Ben aslında olmayanı değil, olanı sevmişim.
Meğer ben, bir kılıf aramışım sevgime.
Seni giydirmişim.
Seni süslemmişim beğeneyim diye...

Bundanmış sana toz konduramamam.
Bundanmış bir benzerini bulamamam.
Ne sen bu sevgiye kılıf olmak istemişsin,
Ne de , bu yükü yüreğinde taşımak.
Ağır gelmiş bu sevgi sana be gülüm.
Ağır gelmiş...
Taşınması güç zannettiğin bu sevgiyi oysa ben öyle zevkle taşıdım ki, yıllarca...
Öyle özenle korudum ki...
Ta...bu güne kadar, tüy üstünde bir yumurta taşır gibi taşıdım onu
İncitmeden, kırmadan...sana vermek istedim.

Sen korktun!
Sen korktun taşımaktan...beni;
Beni onursuzluğa terkedişin bundan.
Beni çiğneyişin bundan
Beni umursamazlığın, görmezden gelişin bundan!

Uç bakalım beyaz güvercin kanadında hürlüğe nam saldığın ülkelere..
Uç bakalım özgürlüğe beşaret yerlere.
Cehennemin dibine uç...!
Şimdi;
Ben seni suçluyorum ama
Aslında benim yüreğiminde senden farkı yok...!
Sen; başka gönüllere uçmaya arsız...!
Ben; seni sevmeye arsız...!