İkiyüzellinci Şiir

anlamakla ağlamak arasında

haritalanmış bir coğrafyayım

uğrama sakın, değmesin ayağın toprağıma

bırak çorak kalsın kaderim

dünya denilen defterin yaprakları arasında

kurumaya bırakılmış bir gülün anısıyla.

ıssızlığın kan kardeşiyim ben nasılsa

nasılsa sessizliğin tınısında yaşıyorum 

payıma içime çöküp ağırlaşan

çokça kelimeler kaldığından beri.

inanmakla yanılmak arasında

arızalanmış bir ruhun yansımasıdır belki bu ömrüm

aradığını hep kaybetmiş biri

kabuğu yarasında taze duran bir kazazede olarak

maruz kalmışlığım var sevdana.

diyeceğim o ki

güzel şeyler olur, kötü şeyler olur

güzel şeyler olur, kötü şeyler mutlaka olur sevgilim

bir damla kanın bozduğu bir kova sütte

mayaladık biz bu acımasızlığı

sakın ola affetmeyesin, affetmediğin her şey için

kendini. affetme, üstüne yakışmaz bu elbise

kötü şeyler de olur, güzel şeyler de olur elbet

sen yine de düşünme bunu

anlamak ile atlamak arasında

pek fark yok aslında, durduğum uçurumun başında

bıraksam kendimi uçacağım sanki

ta buradan çok çok uzaklara

uzaklarda düzelecekmiş gibi geliyor bana

düzelmeyen ne varsa.