İlan

gülmeyi öğretiyorum aynaya
bir anda başlar halbuki hüzün
diyelim ki yüzün rengi atmış
bir yanlışını hatırlamış gibi susmuşsun
donmuş bir nehir koynunda uyuyormuş gibi
yüreğin soğuğa karışmış
bağıramayan put gibi durmuşsun mesela
anımsadın mı dilinde zehir
susmuşsun
özgeçmişini karanlık bir torbaya dolduramazsın
hani film gibiydi hayat
kaç kuzu bu bayram kesilecek
kaç berfin kurbandı biliyorsun
hapşırmaya mı başladın
çok yaşa
eylülün sonuna geldik, son u
kasım alt katta, aralığa biraz soma gerekiyor
tüm yıllar etrafa dağılmış,
şefkatin taraftarı pek az
ne acı değil mi?

aslında bu kışta büyük cümleler yazacaktım
ısıracaktım bağırdığımız her şeyi
sonra seninle sevişecektim
ardından yumruk gibi denizleri içecektim

ama ben aranızda değildim
senin yanında da değil
çünkü kapalı devre çalışıyor kalbim



sorular sormuyorum aynaya
çünkü yüzgörümü isterim her cevaba
ah şu nilgün
aciz çocuk olur ama
şifreyi vermez kimseye
gülmeyi öğretiyorum aynaya
pşşşşııkkk diye bir bakış

ay ne fenayım...