İlan-ı Aşk

gecenin ortasında

saçları süphan iki delinin

okuduğu kitaptır mart

kapıyı açık bırak

giren kedi olsun

geceyse ne fark eder

Ay düşer göğsüne

öpünce gölgelerin

sehpada bir ölünün

gözlerindesin

sarılmışım üstelik

üstelik yoksun

yokluğunu kaybeden

esrik kadınların

elleri aşkı bulur nasıl

dokunmak istemem

duvarda hüzün

ki siluetler korkunç

kırmızı pabuçlu ve çocuk

yalnızlığımdır

mermerden

burunsuz Afroditler

size derim durun

arzuhalimdir

ihtilaller yapıp

kitaplar yaktığım da

belki doğrudur

ama olsun

hala uyurken

göğsümden su içen

o güvercinin

tebaasıyım ben