İlhak

?varlığa âcizane bir eklenti?

Kimsesiz kalmış yalnızlık
Sarı gelini tutturmuş diline melodi
Fener kısık, kesik atıyor etrafa
Uyuyanlar soğuk ruhlarını yorgana
Yıldızlar bulutlara teslim ediyor

Duygular köşe uçlarına sinmiş
Fark edilmek istemiyorlar açık
Karanlık utancından siyahlara gizleniyor
İnsan hiç durmuyor
İnsanlıktan çıkmak için
Elinden geleni ardına tepmiyor

Yok, mu ışık tutacak
Nur'u açığa çıkaracak
Cırtlayan saflığı yeniden süzecek
Yastık yumuşak
Uyumaya devam et
Işık, nur, saflık
Bana mı kaldı kahramanlık

Birkaç ciltlik ömre dipnot
Çivisiz basamaklar
Yan yana dizilmiş oturak
Omuz-omuza saf
Mekân aynı
Mekânın sahibi aynı
Gözler aynı hizada ve doygunlukla
Aynı hedefi seçiyor her vaktin beşinde
Çıkmazlardayım şiir
Varlık neyin peşinde

Sürüklüyor rüzgâr
Kendini bilmez saçlarımı
İdeolojik çatışmaya düşmüş gibi
Bir sola, sonra sağa
Öfkem tırmanıyor önce beynime
Sonra bir dişli ile saçlarıma
Tarıyorum orta yola
Zorla

Kırık kalemim ve yarım adamlık beynimle
Sözlerim tarihe benden bir zeyil
Saçlarım yetmez, başım yetersiz
Ey gövdem bu nizama sende eğil.