Ilık Bir Mevsimdir Ellerin

Yaşam dökülürdü avuçlarının kristallerinden
Tanrının sıvadığı onlarca güneş vardı saçlarında
Nefesimdin, suskumuzun göklere ağdığı anlarda
Sen ağladıkça ay düşerdi geceleri ırmaklarıma.

Naftalin sürdüğüm bir geçmişin içinden çıkıp geldin
Bakışlarının emsalsiz ovalarında seninle yeşillendim
Ilık bir mevsimdi ellerin, seninle hayatı yeniden sevdim
Yürekten sarılışlarınla sevdanın gezegenlerini gezdim.

İlk yaz sevinçleri sürdün yüreğime nar gözesi sevginle
Ne yaşamın karası, ne hayatın yara beresi kaldı içimde
Şarkılarla dilime düştün, sevginle büyüdüm ben sende
Ömrüme can katan bakışlarınla notlar oldun günlüğüme.

Aşkım sen, yarınım sen, sonsuzluğuma tek köprüsün sen
Yüreğindeki vefaya, ruhundaki acil şifalara koşarım ben
Sen benim erişilmez düşüm, mataramdaki susun bir tanem
Yaşadığım en güzel mevsimsin, aşkınla cennettedir bu beden.


Hikayesi: İnsan yürek dividine bandığı hüzünle mevsimlere böldüğü düşlerini çizer beyaz kağıtlara. Deniz, güneş, dağlar ve denizlere derdini dökerken yeşildir bakışları, içindeki yaşamın mavisiyle çevirir kalelerini. Aşktır yürünen, gecelerin hançer sokuluşlarına direnen. Ve umursamazlığımızdır, şarkılardaki çocuk yönümüzü açıklara çıkaran...