İlinti

uzun bir resimdir içim

kara sularına gizlice sinmiş

boyanırım yetmez rengim

sözümü kalbinde tutmaya

çağırma

göğüm kurşunî

yerim hâr

bir redif olurum susarsam kafiyesine küsmüş

beni alın yazımdan vurdular

gün gelir

yıkılmış gülüşümü yeniden yapamam

umut dünden daha uzak

temkinli yaklaşır yüzüm aydınlığa

bir mevsim sonra özgürlüğün adı

el olacak bilirim

kayıp ruhum

meteliğe kurşun atar zaman

tutamam dağlara vuran yılgın sesimi

yere bakarım

hep soğuk

beni vuranı gördüm

taşlar yerinde yok ağaçlar da

tenimi kuytulara astıklarından beri

bakamam aynaya umarsız

saatler bozuk

sayılıyor

esrik yılların iskeleti

kendine kıymış kaç şair tanıdımsa

mezarına sığmıyor asırların

ayılsın deyip bir kenara atılmış aklımı

bekliyorum inadım inat

gönül yapmayı unuttu gitti

bağ yapan bahçe yapan insanın

katmerli dili

çağırma

her savaş kendi yarasını sararmış

beni vuranı gömdüm

.

https://www.youtube.com/watch?v=KPOhDzhGwtE