İlk Aşk

Genç bir kızdı,
Henüz filiz vermekteydi...
Bembeyaz teni, çok güzeldi gözleri,
Henüz başındaydı hayatın, esiyordu kavak yelleri...

Bir boş kalpti,
Sevmemiş sevilmemişti...
Çok inanan her söylenene kanan,
İnsan onun da, başına gelecekti sevgi gülleri...

Bir gün baktı,
Tıfıl bir delikanlının...
Gözlerinde buldu sevginin adını,
Koptu bir şeyler içinden, sanki titriyordu elleri...

Nasıl sevilirdi acep,
Sordu çarpan yüreğine...
Kuralı varmıydı âşık olmanın,
Ondan haberi yoktu ama nağme tutturmuştu dilleri...

Daha fazla tutamadı,
Sordu kendi kendine...
Seviyor mu? Bu adamı yüreğin,
Karar verdi sevdiğine söyleyecekti, ağlıyordu gözleri...

İlk aşkı son sevgisiydi,
Bir daha böyle sevecek miydi...?
Sonra hayal kurarak fotoğrafına baktı,
Öptü büyük sevgiyle, döküldü fotoğrafa saçının telleri...

Aşk olsa gerekti,
Başında bu dolaşan...
Hiçbir zaman duymamıştı,
Bu hisleri ömrünce, seviyorum diyordu, değişmişti halleri...

Sonunda söyleyi verdi,
Yarıya inmişti derdi...
Oğlan bir tane gül, sonra sevdiğini,
O da ona söyledi şimdi mutluluktan tutmuyordu dizleri...

Böylece âşık oldular,
Oturup hayaller kurdular...
Bağlandı ikisi delice gönüllerince,
Seni seviyorum diyorlardı, iki sevgili bağlıydı yürekleri...

Hiç ayrılmadı âşıklar,
Ömürce birlikte kaldılar...
Mutlu mesut bir hayatı paylaşıp,
Sonunda aşkları baki kaldı, ölünce ayrıldı bedenleri...