İlk Aşkım

balkonu asma ağacından bir evleri vardı
her akşam aynı saatte,aynı yerde oturur,
sanki benim geçmemi beklerdi.
kimseye çaktırmadan bakardım o na
gülerdi içten içten..
el dudak işareti yapardı hafiften.
bir gün !
defalarca geçtim
asma balkonlu o evin önünden,
birtürlü çıkmadı
güzeller güzeli Gülten.
meğer !
bir ben değilmişim
evinin önünden her geçişimde,
balkonundan el sallanıp
dudaklarından öpülen.


(kocaya kaçmış)
..aslında ilk aşkımın adı şahizerdi..belki alınır diye ismini vermedim.