Ilk Değil

meğer
mevsim vedasıymış ki ihanet kadar sarsan
gökyüzünün tene benzeyen rengini

şimdi git
çığlıklarını başka göğüslere göm
bilmediğim lisanlarda dinlerken ezgilerini, rengi karışıp giderken gün batımına gözlerinin

bu şehirden bir kişi daha eksildi
ıssız sedasız kuytulara
fikirden fikre yorulurken dimağımızda aşk

unuttuk
unutmalı ya da can acıları yağmadan kaldırımlara
kadırgalara saklamalı hayali
ve vurmalı suyun öbeğine kamçı misali geçmişi

boyunca hüzünler
boyumca dalgalara saklanmalı
köpüğünü yok ederken, batık körfez

neler gördükte büyüdük
neler öldürdükçe küçülttük bu peri masalını

sen öfkemin son misali
ben kısalan patikaların eylül misali

ilk değil
alnıma sürdüğüm
ve giydiğim ateş


git
ahir zaman hayalleriyle seviş
vuslatın çıplak omuzlarına sal nehir boyu saçlarını

ilk değil
mevsimin ihaneti
bak zamanlardan yine zemheri...