İlk Gün

İlk gün;
Seni ilk gördüğüm gün
Seni ilk sevdiğim gün
Kendi kendime
işte senin hayatının anlamı bu dediğim gün.
Bilmem hatırlar mısın hala
Sana uzun uzun bakmıştım
Daha doğrusu gözlerimi üzerinden alamamıştım
Seni ben yüreğime o an kazımıştım
Unuttum sanma
Aklımda daha misali dün...
Sen bir ay parçası kadar güzeldin
Bir çocuk kalbi kadar saf
Ve inadına kahpeliğine dünyanın
Yüzünde bir tebessüm
Aydınlanıyordu her bir taraf.
Havasında hafif bir soğukluk vardı
Seni görmeden önce İstanbul'un
Henüz koparılmamış takvim yapraklarında
Miladım sen oldun.
Ben sana ilk anda yanmıştım,
Tutuşmuştum...

İlk gün;
Seninle tanıştığım ilk gün
Hayatımdaki en mutlu gün
Kendi kendime
Karşımda şu anda bir ay parçası duruyor dediğim gün.
Bilmem hatırlar mısın hala
Seninle konuşamıyordum heyecandan
Bir farkın yoktu gökteki yıldızdan
Unuttum sanma
O gün bugündür hiç atamıyorum seni aklımdan...

İlk gün;
Seninle başbaşa kaldığımız ilk gün
Sana açıldığım gün
Kendi kendime
"Hadi oğlum başarırsın" dediğim gün
Bilmem saklarmısın hala
Sana verdiğim kırmızı gülleri
Ve üzerinde kiraz saplarından yaptığım kolyeyi...

İlk gün;
Seninle ilk tartıştığım gün
İlk dargın kaldığım,
İlk öksüz kaldığım gün
Kendi kendime
Ne kadar aptal olduğumu düşündüğüm gün.
Bilmem hatırlarmısın hala
Kalbini geri kazanmak için ne çok uğraşmıştım
Elimde bir buket gül
Dumanı üzerinde bir İstanbul havasında
Seni karşılamıştım...

İlk gün;
Seninle ayrıldığımız ilk gün
Hayatımda en tatsız geçen gün
Kendi kendime
Sonun geldi dediğim gün.
Bilmem hatırlarmısın hala
Ne kadar saçma birşey yüzünden kavga ettik
Daha doğrusu ben seni üzdüm
Biliyorum haksızdım
Ve şu anda inan bana çok pişmanım...

Son gün;
Ömrümdeki son gün
Dönmeni beklemekten usandığım
Sensizlikle entegre olmuş günlere muhtaçlığıma
Ve sonunda kendime kıyacağım gün
Artık anlamı kalmadı hayatımın
Yaprakları döküldü sensizliğimde takvimin sayfa sayfa
Ve derin uykusunda İstanbul'un
Gece vakti bir serseri kurşun avucumda...