İlk Günden Hatırlarım

gördüğüm ilk günden hatırlarım

öyle kolay olduki sana alışmak

günün her anında sana gidiyordum

sonra birgün en umulmadık anda gittin

vardığım hiç bir yerde değildin

belki bir mucize olurda dönersin diye

günlerce kamp kurdum pencereme

öyle zor olduki senden sonra yaşamak

zaman sendin günün bittiği saatlerde

cılız ışıkla oynaşırken evler

bütün ayıpları örterdi perdeler

işte öyle olurdu sensiz olmak

hiçbir şey yoktu uyanışta

zoruma giderdi uyanmak

sanırım bu böyle sürüp gidecek

kimbilir hangi rüyadasın

belki görceğim elini uzatacaksın

sonra yine renklerini alıp gideceksin

gitme diyeceğim

gitme sesin ulaşmadığı yere

gücün güçsüslüğüm işte

ne anlamı var diyeceğim

hayat ve mutluluk üzerine

tutmayacak olsamda elini

senden kopup başkasına varmak

bana göre değildi