İlk His
Bir çocuk vardı içimde, biliyordum.
Kırlarda uçurtma uçuran çocukları,
Bal yapan arıları,
Aynadan yansıyan gülüşünü seviyordum..
Kestanenin kokusunu,
Yağmurun sesini,
Hayatın yalnızlığını seviyordum..
Mektupların uçlarını yanık,
Yürekleri sızlayan insanları seviyordum..
Otogarda ki son sarılmaları,
Ağlamaları seviyordum..
Neden yazdığımı bilmeden bu sayfalara
Yine de yazmayı seviyordum..
Ben seni değil, sevmeyi seviyordum..
Sevmek her nedense herkes için başka açan bor çiçektir demiş şair. Ne güzel demiş. 🧿
Tebrik ederim kaleminize sağlık, Yılmaz Erdoğan'ın dediği gibi '' ben senin beni sevebilme ihtimalini sevdim "
Yaşamanın şakaya gelmediğini, büyük bir ciddiyetle yaşanması gerektiğini de bir şairden öğrendik. Ve o paralellikte, bahar esintili bir şiirdi. Güneşiyle, yağmuruyla sevmek. Kaleminize sağlık, sevgiyle..
Sevmeyi sevmek ki yaradılışımızda var olan