İlkbahar

işte bahar'da geldi
deyinceye kadar tanrı
bu mevsimlerden kurtuluşu yok yüreğin
yapraklar dallarında gülümsediğinde
nihayet
dinecek sızım

oysa
pek çok yüreğin dibine karanlık çökmüş
bataklık misali
zaman geçtikçe daha bir çekiliyor aşağı umut, umutlar
ve tanrı yukarıda
biliyor, görüyor, duyuyor
kaygısızım

yine de güneş misali çocuklar geliyor aklıma
şen gülücükleri doluyor hayal hayal içime
minik elleri
ve küçücük bedenleriyle masum
yaşam sevinci
yaşama dokunma hissi
her anne ve babanın bir çocuğu olmalı diyorum
ve her kadınla erkeğin
hatta bütün çocuklar
bütün anne ve babaların olmalı
ve her kadınla erkeğin
işte karanlığa böyle karşı konulmalı
ve imkânsızın

ben âşıkken de böyleydim
doğrularım ve yanlışlarımda'da
hem vatana
hem bir dosta
kadınıma
yürürken yalpalasam bile
ruhumda bir çocuk yaşardı hep
beni yarı yolda bırakmaksızın

işte bahar geldi diyecek tanrı
nasıl yarattıysa kötülüğü
iyiliği de sahibine, sahibesine verecek
cehennem dediğimiz o kötü yer
cennete boyun eğecek

sana, bana ve bize söyleyeceğim
ben gördüm geleceği
içimdeki çocuk fısıldadı hepimize
bahar gelecek

o, ana rahmine düştüğünden beri
ilkbahardı
işte bu, bildiğim tek gerçek