Illuminations

_argın yalnızlık
ters kelepçeyle bağlı
düştüğü akıl çukurundan çıkamaz artık

içerde sular yükseldiğinde
bir güvercinin kanat çırpmasıyla dalgalar oluştu
nisanda yanıtsız mektuplar gibi
hiç vazgeçmedi yeryüzünden ifrit

yiten ve giden bütün şarkılar saz yangını serende dalgalanıyor
sürülerin başına geçmiş kör rüzgar suçluluk taşıyor

_nefesimi tutmalıyım
saklansam annem ağlar
gökyüzünden maviye kessem kanı toprağa veren kızacak

tek başına yaşarım bende kendimi
keşfedilememiş son göl gibi sessizce uyurum
aşk yaşamdan vazgeçmek değilmiş derler
güneş gibi öldüğünde aydınlanır belki günlerim

ramak kalır belki de bir us'a
belki de dünyaya katılan eksik bir kalır

_son ihbarımdır
ağır gökyüzünün kuş kayıtları da yanlış
üstümde kelepçe üstüne kelepçe

anlatıp durdum derdimi yıllardır dilsiz albız'a
çile çekip desenler işlenmiş bedenimle
son tahlilde
kırık dişler gibi çürük ağaç gövdesinde büyüdü bunlar

kestirmeden anlatayım
dağ kırıkları taşlar eksilen bedenleriyle zamanı vurduğunda

_bileğim kırıldı
ellerim su topladı
acile gittim dün gece

sabaha kadar arka bahçeye börülce ektim
ancak bir yörük anası kurtarır beni
belki de kahrımı okşayan bu kadın olur
elden başka ne gelir kaya kibarlığında

sabah ezanı ile yorgun ayrıldığımda bu kuyudan
barak olup ormanlarda gezeceğim