İmdat

Gözlerimi yağmurun en sağanak anında kapatmak istedim
Ve boğulmak rüzgarın çığlıklarıyla
Annemin ellerime üflediği nefesini yerle bir etti tanrı
Uyumak hiçbir zaman çare olmadı acılarıma
Göğü kokladım uçsuz bucaksız tarlaların tepesinde
Anladım ki bir faytonun ardından koşmak
Onun üzerinde sallanmak kadar neşeli değil

Umut, ona ihtiyacı olanların kapısını çalmıyor
Işığı avuçlarında saklayanlar her zaman aydınlık

Lirik şiirler yazdırdı melekler ellerimle duvarlara
Bana kalsa boyamak baştan aşağı tüm dünyayı çok daha keyifli
Bana kalsa yaşamak bir altın madeninde toprak aramak
Çakıl taşlarının arasından bir deniz yıldızı çıkarırsam ne ala
Bana kalsa gülmek için çocuk olmak gerek
Bu devirde çocuk olmak için
Çığlık atmana yetecek kadar nefes gerek

Ümüğünü sıkıyorum her gece yıldızların
Küçük prensin düşlerinde yaşamak varken
Ne diye karanlık insanların üzerinde parlıyorsun

Ben ki yalnız iki heceden ibaret bir yaşam parçası
Bu kadar konuştuysam eğer bir bildiğim yok
Dünya çöplük
Hayatın tadı çok bayat
İki heceyle haykırıyorum
İmdat