İmge Boğumu

-dertli şiir cinayetlerin şiddet eylemleri-

gök diye sorarlar
neden hep gök

siz hiç özgürlüğün demir parmaklıklara savrulduğunu
gördünüz mü
ben gördüm
özgür olan ve kavranamayan tek gök işte
sonsuzluğunu acısına katıp
kederli bir yalnızlığa rağmen
bir bedeli var elbet onun bedeli bu
anbean serseri kurşunlara denk gelebilir
ama korkmuyor, korkmayacak
o denli gücü var
durduramaz
yıldızlarının kaymasını
bulutlarının kanamasını
gök öyle, öyle özgür, yalnız, çaresiz

ya kediler

kediler bana kendimi hatırlatır
sevgi yüzsüzlüğü
aşk nankörlüğü hepsi hepsi onlarda
en saldırgan anlarında bile
ve en düşmüşlüklerinde
peşine takılabilir bir ciğercinin
yorgun bir şairin
en çok yağmurun dokunduğu
yine onlar
tüy ıslanmaları kavga dövüş
hem sevmezler
hem düşkünler yağmura
hiç insanı terk etmezler hepsine rağmen
terk etmeyi yediremezler kendilerine

intihar

ölümü bilirsiniz değil mi
ilginçtir
yani misal elli yıl hayat serüveni
iki saniye sonra sonsuz
ölüm hissi
burada önemlisi
sen her gün yaşarken
ölüm bir müddetlik
ve belirsiz
intihar aksine
yaşamakla eş değer hep
asla ölme fikri değil
bir mücadele yaşamak
vaz geçmek mi asla
sonuna kadar bir intihar savaşçısı olmalı

serviler, Selma, mavi, hiçlik

tümüne azar azar,

serviler;
baş ucumun dingiliği ve maneviyatı
Selma;
hem olmayanım hem olanım
her gün benden ayrılan ve
her gün beni daha fazla seven
mavi;
sonsuz aşk, dünyanın özü
umudun, umutsuzluğun pençesi
hiçlik;
kendini tanımlama, ulaşılamayan
keşke yapabilsek, hiçleşsek
belki kendimize geliriz

bırakın şimdi bunları ben size
kısa bir şiir yazayım

bir çocuğun avuçlarında açılan masal
gerçekleşmedikçe güzelliğini taşır

bir aşkın satır aralarına yazılan
kavuşamama hissi kendine bölüşüldükçe
özgürleşir