Imkansız

kimler geçiyor içinden
dokunuyor ıslak tenine
dolaşıyor sorgusuz-sualsizce
terine buluyor ellerini
gözlerine bakmaya utanırken ben
kimler deliyor
ar duygularını bedeninde
küçük bir noktada birleşebilmek seninle
'imkansız' sözcüğünü
her yapıştırdığında yüzüme
'imkanı olan' hiç birşeyi kabullenmiyorum
'yanlışım vardır' diye
bu bilmem kaçıncı kendimden kaçışım
hayatıma girdiğinde,
yap-boz un son parçası da
'oturdu işte yerine' dediğimde
kendimi avutuşum
bu kaçıncı bilmem
yalanlarımla haşır neşir oluşum
senden sonra biraz kırgın,
birazdan fazla yok olmuşum.
tecrübe değildin,olmayacaksında
bana hiç bir şey vermedin
'günahların dışında'
her şeyi aldın,
beni eksik bırakıp,kendini tamamladın..
şimdi 'otuzluk' olmaya hazırsın,
'öğrenme evrelerin bitti,
hayattan ve benden çalacağını çaldın,
artık keyfini sürme vakti'
yine de öyle bir dokunulmazlığın var ki
yüreğimde,
tüm sitemlerim sahipsiz kalıyor işte..
hissettiğim aşk mı,
'imkansız'lığının verdiği hırs mı,
yoksa dipsiz kuyuya düşerken
tutunduğum dal mı
kestiremiyorum
'unutursun küçük,başkasını sev'
bu anlamca olumsuz,
yapıca olumlu cümlene bile seviniyorum
sesini duymak öyle güzel ki
'unuttum bile' diyebiliyorum..
aynalara her baktığım da,
anneme kızıyorum
'beş sene evvel doğursaydın ne olurdu'
gülüyorsun dediklerime biliyorum,
silüetin beliriyor ayna da,
çatlıyorsun tam ortadan aynı anda
senden sonra,
aynalara her baktığım da,
yüzlerce 'kırık ayna'
yedi binlerce uğursuz yıllar kaldı bana
'batıl inanç'larım bile oldu,
anlatıyorum ama anlamazsın ya..
senden gelen en olumlu cümleyi fısılda kulağıma
'unutursun küçüğüm,unutursun en kısa zamanda'