İmkansız Aşk

Bak sana yazıyorum yine,
İnan ne yazacağımı
Ben de bilmiyorum.
Şuan öyle bi duygu yoğunluğu
İçerisindeyim ki
Şiiri hangi satırlarla
Devam edeceğimi bile bilmiyorum...

Ben sana yazmaktan bıktım
Kalbim ağlamaktan bıkmadı...
Anlamıyor kalbim.
Sus ağlama diyorum.
Takmıyor bile beni.
Seviyorum diyor onu
Hem de deliler gibi.

Şuan bu yazdıgım ne bir şiir ne bir şarkı,
Tıpkı adını koyamadığım
Aşkımızın mazisi gibi,
Bu yazdıklarımın da
Adı yok...
Asla bilmeyecek kimse
Bu satırları benim sana yazdığımı
Belki sende bilmeyeceksin
Okumayacaksın
Görmeyeceksin
Ve belki de en acısı
Görmezden geleceksin.
Ama bir gerçek var,
Hayalimde sen hep bir hayal olarak kalacaksın

Hani temmuzun ortasında
Karın yağması imkansız gelir ya insana
İşte öyle imkansızsın sen bana.
Kimseye anlatamadan aşkımı
Bitirdin bir anda
Haykırışlarımı
Başlattın bir anda
Gözyaşlarımı...

Duydum ki
Daglar topraklara,
Deniz de sulara fısıldamış olani biteni
Bulutlar bile anlamis ve akıtmış ikimiz için gözyaşlarını
Bir sel gibi
Bir sen anlamadın sana olan sevgimi,
Hem zaten anlasaydın
Bu kadar karşılıksız daynabilir miydin ki?

İmkansız diye bir şey yok diye bilirdim
Ama varmış demek ki
Senin beni sevmen,
Bizim kavuşmamız
Bir imkansızlıktan ibaret.

Ama yine de sana yürekten
Teşekkür ediyorum.
Çünkü
Ne kadar imkansız da olsa
Bana aşık olmayı öğretin.
Birine bağlanmayı
Ve biri için ağlamayı öğrettin.
Kalbine sus desen de
Laf geçiremeyeceğini öğrettiğin için
Teşekkür ederim.

Ve ben şimdi seninle bir şeyi daha anladım.
Asıl gerçek olan aşklar
İmkansız olan aşklarmış.
O yüzden sen
En gerçeksin....