Imkansız Ilişki
anlamak mümkün değil
senin bu hali tavırlarını.
geçinmek ne mümkün
görünce aksi durumlarını.
nereye tırmanıyorum böyle,
yokuş yukarı,gözlerim kapalı.
kim bilir benim bu dertten ölüp ölmeyeceğimi,
kim bilir bu derde düşüreni öldürüp gömmeyeceğimi.
kader kime önce gönderir belli olmaz eceli,
adalet bu belli olmaz nerede edecek tecelli/sini...
tırmanmaya devam ediyorum yıllar sanki gün gibi,
bir türlü amacıma ulaşamazken ,
ters yöne kazmışım bunca yıldır anladım ki;
o kürek toprağa vuracakken havaya sallamışım.
besbelli.
benim bu çıkmazdan çıkamayacağım besbelli.
labirentti,
bir yanlışla çıkmaz oldu gitti.
bir yanda her şey güzelken,
diğer yanda yangınlar çıkıyor.
çok mu güçlü gördü ki;
kader beni hep ikiye böldü.
biri olmak isteyip de olamadığım
diğeri ise olup da istemediğim hayatın ta kendisi.
dışı beni yakar içi beni
duruşum hanım efendi
ama ruhum serseri!
alıp başımı gidemedikten sonra,
bu hayatın neresi ama neresi güzel ki!
sevgilimi koluma takıp,
sahilde ayakkabılarımız ellerimizde
batan güneşin üzerine doğru
birbirimize sımsıkı sarılıp da
birlikte gitmedikten sonra,
ne anlamı var bu hayat dediklerinin.
ben bu kadar içli,dertli,gamlı iken
senden ne haber,
sen ki;
bi habersin her şeyden
vurdum duymaz ,
anlamaya aklı yetmez,
güvensiz sevgili.
güzel olmasam dert edeceğim,
çok bulunmaz olsam gayret edeceğim.
bırakmışım peşini artık gitmeni diliyorum,
bu nasıl dilek hiç kabulünü göremiyorum.
git artık ne olur,
zindan etme bu hayatı bana.
git de
gençliğim gitmeden
ben de yaşadım diyeyim
en azından bu hayatta.
ruh ikizim olmadın olamadın anladım
ben her şeye rağmen nezaketi elden bırakmadım.
buysa seni bana bağlayıp sevdiğimi sandıran,
üzgünüm ,
ben sana kaba yanımı gösterecek kadar samimi hiç olmadım.
bu satırlar son bulmalı,
en azından gözlerim yaşarmadan.
artık perde kapanmalı,
senaryo gizemini ortaya çıkarmadan.
bitsin bu film,kopacak yoksa metrajı daha dolmadan.
bitsin ne olur ,ölecek yoksa bu can daha vadesi yetmeden.
senden mal mülk
para değil.
senden sensizliği diliyorum
bu çok mu zor.
