Imkansızım

sensiz sessiz bir geceydi
kaç hıçkırık düğümlendi boğazıma
kaç sitem kaç ölüm kaldı bana
sensiz kaç karanlık gece

ardından kaç ölüm kustum gecelere
belki delice bi kaçamaktı belkide çılgınca
aynaya baktığım her an gördüğüm suret
sendin gözlerindi gülümseyişindi

şimdi artık uzak limanlara yelken açtık
aşkımızı artık uçsuz bucaksız maviliklere gömdüm
ardından tek hatıran gözlerin kaldı bana yemyeşil
belkide ölüm belkide nefret kaldı bana hayata isyan kaldı belki

belkide bir rüya belkide bir seraptın bana gösterilmiş
ama imkansızdı sevdiğim imkansız
biz lanetlenmiştik lanetlenmişti ask
sen benim şimdi sadece satırlarımda yer alan imkansızım oldun.