İmpala

Keşke diyerek başlıyoruz sabaha ve aşka
Hata olduğunu bile bile
Halbuki
Hata yapmaktan öğrendiğimiz bir şey olmalı
Herkesin içinde aynı hüzün
Bir değeri olacakmıydı bu acıların
Diyoruz
bir bilge olmalı bu yazgıları bize yükleyen
Bir güç
Varoluş nedenini yüzümüze vuruyor güneş
Nicedir kendimizi görmekten yorgunuz aynalarda
Bize sonsuz cevaplar veriyor oysa
Artık
Kendime tutacak bir el üretmeyi bırakamalıyım
İnanmalıyım
Kuşkusuz
Beklemek orucu bozar
Ve gerçekten bu bendeki bitmeyen aşk
Dünyaya kırılmanın doğurduğu..
Bir akşam yorgunluğu değil
Bükülmüş kambur bir yılgıdır bendeki..

Pencerelerden seyretmek yetmiyor artık
Hem
Güzel iken bir kuş niçin penceremde konaklar ki?
Hala yaşamak istemekle bir cinayet işlediğimin farkındayım
Benim saçlarımdan dünyanın,
Senin saçlarından aşkın hali anlaşılır..

Sen gülünce
ürkek bir İmpala soluyor içimde

Ömer Altıntaş