İnadım

sürgünler fışkırırdı kök
uçardı sevinciyle tomurcuk
gonca olurdu dudak ucunda söze
bir anlık tat kelebeğe kanadı

tertemiz duruluğunda
nar gibi yarılırdı sevinç
sıyır kınından kolaysa de
şiiri dağarcığından

bir heves bir nefes dök
kandır beni sevgisinde ısla
yırtılsın ucunda ıslığın
çığlık olsun yüreklerde

al kanında gelinciklerin
alkımında renklenip
boyansın haydi
dalın ucunda çiy tanesi

dayanamam dediğimde bile
sırılsıklam olur çürük yanım
mermeri çatlatır inadım
yaklaştıkça sona

181113denizli