İnanırsan Ölürsün

Sakın inanma senin için gökten yıldızlar toplayacağıma
Kasvetli bir mayıs sabahı yokluğuna uyanmak
Rahatsız edermiş beni
Gül geç
Güneşin gözyaşlarından umut demlemem kışlarına
Bir çiçeğin narin yaprağına bakıp ağlamam sana benzeterek
Gözlerinde ölmekmiş tek niyetim
Soysuz bir yalan inanma

Adının geçtiği her cümle şiirlerime ilhammış öyle mi
Dudak kıvrımındaki gamzelere ömür koymadım
Eylülüme düşen bahar sen değilsin
Aldanma
Yastığımda kokun olmadı hiç
Soğuk odamda adın değildi bizi ısıtan
Sen olmuşum baştan başa
Gülerim
Yokluğuna isyan
Varlığında şükür olmadım hiç
İnanırsan yanılırsın

Denize nazır bir bankta dalgalara dert yanmışım
Senden yana
Yalan...
Kahve gözlü haylaz bir çocuğun oyunlarında
Çocuk yanını aramadım hiç
Pembe yanaklı kızın masumiyetinden sormadım seni
Gece ay ışığında
Sigaramın dumanından fal bakmadım sana dair
Resmin masamda duruyormuş
Kimden duydun bu masalı
Masal dedim sen masallara inanma...

Baharı kovmuşum kapımdan
Gidişinle sonbahara yelken açıp dallarımı kırdım
Yeşeren her yanımda sancılı sarılar doğurmuşum hayata
Beyaz bir bulutun eteklerinde aramışım sesinin tınısını
Hazanlarda yaşayıp
Yazlar öldürdü diyorlar benim için
İnanma
Aldanırsın
Yaşamaktan utanırsın

Gökyüzünden maviyi çalıp kucağına dökmekmiş hayalim
Lacivert bir gecenin
Kırmızı ateşinde
Bir nefeseymiş hasretim
Sol göğsünün huzurunda derin bir ölüm uykusuna hasretim
Kirpiklerinden hayatı içmek
Avuçlarından zehre hürmetmiş niyetim
Sakın inanma

Sensizliğin acısı yaşatırmış bendeki sevgiyi
Bir tutam mutluluk için
Yokluğuna yanmak varmış
Hüzünlü bir ezginin
Ağlayan namelerinde sen olurmuşsun
Gözlerinin değdiği her yer
Cennetimmiş
Sensizlik cehennem
İnanma sevgili

İnanırsan ölürsün...