İnat Ettim Ağladığımı Kimseler Görmeyecek

Zaafımı bildiğinden susuyorsun biliyorum ama,
Bütün utangaçlığıma rağmen
Ellerim olsaydı vallahi saçlarına dokunacaktım
Gitmem gerekiyor,
Annem çok kızar geç kalmamalıyım





Dün biraz martı kokusu satın aldım,
Sıkı bir pazarlık sonucu denizin maviliğinden
Ve cebimde ki son aşkı da parçalayıp,
Açlığına sakladım lazım olur diye
Sana kız kulesini seyrettiremediğim için üzgünüm
Olsun,
Sen başka adamlardan dinlediğin kadarıyla yetinir
Ve çok seversin İstanbul'u





Beni en iyi sen tanırsın
Öleceğim zaman yanlızlaşırım
Saçlarımın kır düşmüş tarafına misilleme yapıp gülümseme artık
Meczup gözlerimi akıllandıracak bir tımarhane bul bana
Ki sokağına sokulup üşümeyeyim





Dün akşam üstü bir yetmişlik rakı ile derin sohbetteyken
Sokuşturdu lafın arasına seni
Asya sustu diyemedim
Yanağıma, yağmur tanelerini siler gibi dokundum
İnat ettim ağladığımı kimseler görmeyecek






Neyse,
Yaşadığını kapına bıraktığın çöp poşetlerinden anlıyorum
Sen beni hiç anlamıyorsun